Postępowanie sanacyjne – charakterystyka

Przyszedł czas na omówienie ostatniego z rodzajów postępowań restrukturyzacyjnych. Jest nim – postępowanie sanacyjne. Jego głównym celem, jak z resztą pozostałych trzech, omówionych we wcześniejszych wpisach, jest oddłużenie dłużnika i uniknięcie upadłości. Chodzi więc o podjęcie działań, które doprowadzą do odzyskania przez niego płynności finansowej. Na czym polega postępowanie sanacyjne i czym się charakteryzuje? O tym w dzisiejszym wpisie.

W tym wpisie nie będę opisywał charakterystyki samego wniosku i co powinno się w nim znaleźć, ponieważ w zasadzie wymogi są jednakowe jak w przypadku pozostałych trzech postępowań. Skupię się jednak na legitymacji do złożenia wniosku o otwarcie postępowania sanacyjnego. Uprawnionym do jego złożenia jest oczywiście sam dłużnik. Co więcej, uprawnienie to przysługuje to także kuratorowi osoby prawnej wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego. Oprócz tego, wniosek o rozpoczęcie sanacji może złożyć także wierzyciel. Z jednym jednak zastrzeżeniem. Aby wniosek mógł złożyć wierzyciel, dłużnik musi być stanie niewypłacalności, a nie jedynie zagrożony tym stanem.

W pierwszej kolejności warto zdefiniować czym w ogóle jest „mienie”. Są to własność i inne prawa majątkowe. Zatem do masy sanacyjnej nie wchodzą zobowiązania.

Do masy sanacyjnej możemy zaliczyć mienie służące prowadzeniu przedsiębiorstwa oraz mienie należące do dłużnika w dniu otwarcia postępowania sanacyjnego. Liczymy więc od północy dnia, w którym wydano postanowienie o rozpoczęciu sanacji. W skład masy sanacyjnej wchodzi także mienie nabyte przez dłużnika już po otwarciu postępowania sanacyjnego.

Warto także podkreślić w jakim celu tworzona jest masa sanacyjna. Podstawowym celem jej istnienia jest generowanie wpływów, dzięki którym możliwe jest zaspokojenie wierzycieli w ramach układu.

Pierwszy skutek otwarcia postępowania sanacyjnego jest ściśle związany z kwestią zarządu majątkiem dłużnika. Dłużnik ma obowiązek wskazać zarządcy cały swój majątek oraz wydać go mu (w tym np. środki zgromadzone na rachunkach bankowych) wraz ze wszystkimi dokumentami dotyczącymi działalności, majątku oraz rozliczeń.

Postępowanie sanacyjne charakteryzuje się ścisłą współpracą między zarządcą a dłużnikiem. Współpraca ta dotyczy między innymi przygotowania planu restrukturyzacyjnego. Na jego złożenie dłużnik ma jedynie 30 dni od dnia wydania przez sąd restrukturyzacyjny postanowienia o otwarciu sanacji. 

Jak już zostało wspomniane na początku, celem postępowania sanacyjnego jest oddłużenie dłużnika. W trakcie trwania postępowania podejmowane są zatem takie działania, których celem jest przywrócenie płynności finansowej dłużnika i jego firmy.

Postępowanie sanacyjne można podzielić na kilka etapów:

Jednym z pierwszych kroków jest złożenie planu restrukturyzacyjnego, o którym wspomniałem powyżej. Wskazuje się w nim wszelkie czynności, które będą podejmowane w celu powrotu przedsiębiorstwa na „dobre tory”. W wskazanym powyżej 30-dniowym terminie, do sądu składany jest także spis wierzytelności. Przygotowuje go zarządca na podstawie ksiąg rachunkowych, innych dokumentów dłużnika, wypisów z ksiąg wieczystych oraz rejestrów.

Niezwłocznie po zrealizowaniu całości lub części planu restrukturyzacyjnego, przez sędziego-komisarza zwoływane jest zgromadzenie wierzycieli podczas którego dochodzi do głosowania nad układem.

Postępowanie sanacyjne zostaje zakończone z dniem uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu  lub postanowienia o odmowie zatwierdzenia układu.