Przystąpienie do długu stanowi jedną z form zabezpieczenia wierzytelności. Jest niejako odciążeniem dłużnika poprzez przystąpienie do długu osoby trzeciej. W dzisiejszym wpisie wyjaśniam, czym jest przystąpienie do długu, jakie niesie ze sobą korzyści oraz na co zwrócić uwagę podczas sporządzania umowy.

Przystąpienie do długu – czym jest?

Przystąpienie do długu polega na przejęciu współodpowiedzialności za nie swój dług przez osobę trzecią. Po przystąpieniu do długu osoby trzeciej odpowiedzialność za dług rozkłada się na dwoje. Wierzyciel ma wówczas prawo egzekwować wierzytelność nie tylko od właściwego dłużnika, ale także od osoby współodpowiedzialnej.
Do przystąpienia do długu może dojść na mocy ustawy lub umowy pomiędzy dłużnikami – tym obecnym od początku a nowym. Prawo w zasadzie nie nakłada ograniczeń co do wyboru dłużnika przystępującego do długu. Musi to być jedynie osoba pełnoletnia i posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych.
Po przystąpieniu do długu obecny oraz nowy dłużnik odpowiadają za wierzytelność solidarnie, całym swoim majątkiem.

Korzyści z przystąpienia do długu

Przystąpienie do długu daje korzyści zarówno dla dłużnika, jak i wierzyciela. Poprzez wzięcie odpowiedzialności za dług przez kolejną osobę, wierzyciel zyskuje pewność, że szybciej może odzyskać swoje pieniądze. W końcu przystąpienie do długu przez osobę trzecią daje wierzycielowi możliwość egzekwowania należności nie od jednego, a od dwóch dłużników. Podzielenie długu na dwie osoby zwiększa szanse na jego spłacenie w całości.
Dłużnik z kolei, dzięki rozłożeniu odpowiedzialności za dług na dwoje, zyskuje wsparcie, dzięki któremu może uniknąć zwiększenia zadłużenia wobec wierzyciela.
Dodatkową zaletę przystąpienia do długu – dla obu stron – jest fakt, że stanowi on prostszą organizacyjnie i szybszą formę zabezpieczenia niż zabezpieczenia rzeczowe (jak np. hipoteka, zestaw).

Co powinna zawierać umowa?

Przepisy nie nakładają określonej formy umowy przystąpienia do długu. Jednak jak w przypadku wszystkich umów, warto zadbać o to, aby miała ona formę pisemną. Spisanie umowy i dokładne określenie jej postanowień pozwoli uniknąć nieporozumień w przypadku ewentualnego sporu pomiędzy stronami.


Absolutne minimum informacji, jakie powinna zawierać umowa, na piśmie, to:

  • określenie stron umowy – pierwotnego dłużnika oraz dłużnika przystępującego do długu,
  • dane wierzyciela,
  • oświadczenie woli przystępującego o przyjęciu długu i solidarnej odpowiedzialności z pierwotnym dłużnikiem,
  • informacje o zadłużeniu – kwocie, odsetkach, terminie spłaty i tytule długu,
  • podpisy obu stron umowy.


Elementy umowy, które nie są obowiązkowe, lecz, które warto dodać do umowy, aby jak najdokładniej uregulować stosunki pomiędzy stronami, to:

  • wysokość kwoty, jaką ma spłacić dłużnik przystępujący (jeśli obaj dłużnicy zdecydują, że odpowiedzialność za długi nie będzie solidarna),
  • zapisy określające obowiązek zwrotu długu przez dłużnika pierwotnego, jeśli to dłużnik przystępujący spłaci zobowiązanie,
  • zasady rozwiązywania ewentualnych sporów.

Należy podkreślić, że nie ma prawnego obowiązku otrzymania przez dłużnika zgody wierzyciela na przystąpienie do długu innego podmiotu. Należy jednak poinformować go o przystąpienie do długu osoby trzeciej.

Przystąpienie do długu a jego przejęcie – uwaga! To nie to samo

Przystąpienie do długu może być mylone z jego przejęciem. Należy jednak podkreślić, że są to dwie zupełnie inne i niezwiązane ze sobą instytucje. W przypadku przystąpienia do długu pierwotny dłużnik nie zmienia się i nie zostaje on zwolniony z dotychczasowej odpowiedzialności za dług. Obok dotychczasowego dłużnika pojawia się osoba trzecia, która ponosi z pierwotnym dłużnikiem solidarną odpowiedzialność za dług. Instytucja przejęcia długu sprawia, że dotychczasowy dłużnik przestaje nim być, a cała odpowiedzialność za dług zostaje przekazana na inną osobą.